Çetin Şartlara Göğüs Gerebilmek...

İki gündür bizim buralara yine muazzam bir şekilde kar yağıyor,yağmuru,karı ve rüzgarı o kadar sevmeme rağmen güneşi inanılmaz derecede özledim...

Eeee ne de olsa sıcak iklimlerden geldik,soğuk Avrupa'nın topraklarına...

Yüreğimize hasret gibi saplanan memleket özleminin yanı sıra,bir de soğuklar bastırınca gecelerin mehtabını göğüslemenin zorluğu,daha bir başka zevk veriyor insana...


Neyse,asıl yazmak istediğim konuya geleyim...

Az önce Şekerportakalı arkadaşımın Bloğunda çok manalı bir yazıya rastladım,diyor ki : "Çilelere katlanarak ancak huzuru hissedebilirsin. Zahmetsiz, rahmet olmaz."

Ne kadar anlamlı bir cümle değil mi ?

'Zahmetsiz rahmetin' olmadığını anladığı zaman,insanın çilelere katlanması gül bahçesinde dolaşmaya benziyor sanki...

Gerçekten de öyle mi acaba,yaşayan bilir...

Tabii etrafımıza baktığımızda ve gazete manşetlerine göz attığımızda dünya üzerinde insanların yaşadığı acıların ve çilelerin yanında, bizim katlandığımız bir zahmet ve çilelere gerdiğimiz göğsümüz yok henüz,en azından kendi adıma bu böyle...

Mesela şimdi aklıma geldi,günlerdir yerli ve yabancı manşetlerden düşmeyen 8 yaşındaki Kardelen'in kaçırılıp,öldürülmesi...

O anne-babanın yaşadığı acı ve ızdırap bizim tahminimizin sınırlarını da zorlayacak nitelikte,Allah sabır versin ve düşmanımıza dahi evlat acısı göstermesin...

Bazen diyorumda,keşke hayallerimizdeki bütün toz pembe düşlerin hepsi gerçek olsa ve tarih bundan sonra insanoğlu hakkında,sadece güneş kadar sıcak ve içten güzellikleri kaydetmek zorunda kalsa...


Bu satırlarla kimsenin içini karartmak istemem ama karanlıklarda yürümeden ışığın ve aydınlığın değerini anlayamayız...


Herkese karbeyaz ve güneş aydınlığında bir ömür dilerim...


Yazan : hakan can