Çoğu zaman kabullenen yanlışları,bir özrün akabinde dahi affetmeyi geciktiriyoruz...
Hatalarımızdan ders çıkarabiliyor muyuz...?
Asıl mesele budur..
Bir insan düşünün ki kendince bir hata yapmış ve dönüp kitleye diyor ki : " Efendim,kabulümdür hata yaptım ve ordan ders çıkardım,beni aranıza alın ve affedin..."
Adam gibi adam olanlar,korkmadan çıkıp hata yaptığını yere göğe haykırabilenlerdir.
İnsan olmanın gereği de bunu gerektirir...
Büyük kitlenin, bu insanı başının üzerinde buyur etmesi gerekirken,genelde tam tersi bir manzarayla karşılaşıyoruz...
Af yok..Aforoz var,yani bir dışlama ve elinin tersiyle sokağa fırlatma hırsı...
Hata mı,kimde yok ki...?
Yanlış mı,nerde yapmadık ki...?
İnsanı kazanmak istiyorsak,
insana bulaşmak yerine ona ulaşmayı tercih etmemiz gerekmez mi..?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder